เผลอแป๊บเดียวเอง

ชื่อบล๊อควันนี้มาจากความคิดเมื่อครู่นี้ที่กำลังนึกชื่ออยู่ใันหัวก็ว๊าบขึ้นมาเลยค่ะ

เล่าเรื่องเมื่อวานซักหน่อย... ฝนตกแรงมาก หนักมาก ดูเหมือนพายุจะเข้าล่ะมั้งคะ
ด้วยทัศนียภาพของมหาวิทยาลัยของเรามีต้นไม้น้อยใหญ่มากมาย
ใบไม้ที่หมดอายุขัยรอวันร่วงหล่น อีกทั้งกิ่งไม้ที่อ่อนแอ และรากที่หยั่งไม่ลึกนักของต้นไม้
แรงลม แรงฝนที่ถาโถมลงมาใส่ ทำให้เช้าวันนี้ออกไปเจอใบไม้ กิ่งไม้ตกระเกะระกะไปหมด
เมื่อวานนี้มีต้นไม้ใหญ่หลายต้นล้มลงเลยล่ะค่ะ กีดขวางทางจราจร รถเดินไม่สะดวกอีกทั้งยังเป็นเวลาหลังเลิกงานด้วยแน่ะ
เราต้องเดินกลับหอพักเองซึ่งไกลมาก เพราะรถที่นั่งประจำไม่สามารถผ่านเข้าไปได้
เดินผ่านหน้าคณะฯเราเองมีสภาพรถติดให้เห็นด้วยทั้งๆที่ไม่ใช่ช่วงรับปริญญาหรืองานรับหมวกแท้ๆ
แปลกและดีเหมือนกัน ตรงที่เดินตากฝนจนเปียกไปหมด แต่ตื่นเช้ามาไม่เป็นหวัดเลย

หน้าร้อนแล้วมีพายุเข้า ฝนตก แบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะคะ ว่าไหม?

ผ่านมาไม่กี่วันมีเรื่องเกิดขึ้นเยอะแยะเลยค่ะ
ก่อนหน้านั้นไปสวนสัตว์มา..
เป็นการทัศนศึกษาของวิชาเลือกวิชาหนึ่ง ซึ่งก็ไม่ค่อยจะได้อะไร เพราะเวลาจำกัดมากจริงๆ
มีคำสั่งเป็นงานให้ทำ แต่สวนสัคว์ก็กว้างมากกกกก กว่าจะไปอีกที่ได้ก็ปาไปครึ่งชั่วโมง
วันนั้นแดดก็แรงมากด้วย บั่นทอนพลังชีวิตจริงๆเลยค่ะ

แต่ว่า... สนุกมากและมีความสุขแค่ 45 นาทีที่ไปขับรถกอล์ฟเล่นกับเพื่อน
เป็นช่วงอิสระที่สั้นมากๆ T[]T
แต่ก็พอจะเข้าใจอาจารย์นะคะ เพราะนักศึกษาเยอะมากกกก แต่อาจารย์(ผู้ดูแล) มีเพียงไม่กี่ท่านเอง

เราไปตามหาสมเสร็จ ฮิปโป ซาลามานเดอร์(ซึ่งที่นั่นไม่มีค่ะ) แล้วก็ยีราฟ
ที่สวนสัตว์โคราชส่วนมากจะมีสัตว์เท้ากีบเยอะค่ะ บางอย่างเราก็พึ่งรู้จักพึ่งเคยเห็นจากที่นี่แหละ

แต่ที่พูดมาทั้งหมดนั้น... สัตว์ที่ประทับใจที่สุดคือตัวนี้ค่ะ


ดูเค้าอาบแดดสบายใจมากเลย
แอบคาดหวัง(เป็นอย่างมาก) ตอนไปที่บ้านสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ ว่าจะมีคุณกบหลายชนิดรออยู่
แต่พอไปแล้ว ไม่มีเลยค่ะ เจอสองชนิดเอง ซึ่งก็รู้จักแล้วด้วย

ส่วนนี่เป็นวิวข้างทาง (ทันทีที่รู้สึกตัวว่าต้องถ่ายรูปบ้าง และหยิบกล้องมือถือมาแชะไว้ทัน)
ตอนนั่งรถชมกับเพื่อน


ตอนนั้นเราถ่ายวิดีโอกัน เป็นเรื่องเกี่ยวกับการตามหายีราฟค่ะ ตลกดีแต่ก็สนุกมากเลย

พูดถึงเรื่องวิดีโอ เราพึ่งทำวิดีโอเรื่องสัตว์เลี้ยงเสร็จทันส่งอาจารยฺพอดีค่ะ

ไม่เคยใช้โปรแกรมอะไรมากมายแบบนี้มาก่อน ได้เรียนรู้ค่อนข้างมาก ลองผิดลองถูกด้วยตัวเองทั้งหมด
อยากจะร้องไห้และทุบเนตบุ๊คทิ้งมาก เพราะทำอะไรก็ไม่ได้ ทำำผิดก็บ่อย ทำได้ซักหน่อยกดพลาดไปหายหมด ยิ่งหงุดหงิดมากขึ้นเรื่อยๆ
ใช้เวลาทำสองวันแน่ะ นานมากกับวิดีโอ 6.40 นาทีของเรา

แต่ก็คิดว่าตัวเองทำได้ดีแล้วล่ะค่ะ เย๊~

เพลงประกอบวิดีโอเราโจ๊ะมาก ถ้าเทียบกับของเพื่อนในกลุ่มอีกสองคน
ฮา..... บ่งบอกรสนิยมเจ้าของสัตว์เลี้ยงมากเลยค่ะ

ดีนะที่ส่งตอนใกล้หมดช่วงเรียน จะไม่ได้ไปเจอหน้าอาจารย์อีกแล้ว ถ้าต้องไปนั่งเีรียนอีกล่ะก็คงจะรู้สึกอายอาจารย์มากแหงเลย

เก็บภาพบรรยากาศในวิดีโอมาด้วยค่ะ


ชั้นวางบ้านน้องหนามค่ะ สีสวยใช้ได้เลยเน๊อะ
บนโต๊ะเหลือบๆไปจะเจอตุ๊กตากบเต้นได้ ชื่อของเค้าคือ อเล็กซานเดอร์ค่ะ ของขวัญตอนปีสองจากน้องรหัส
คนที่รู้ว่าเราชอบกบมีเยอะมาก ทำให้มีตุ๊กตากบมาปรากฎในห้องเราเต็มไปหมด
ที่เตียงนอนมีอีกสอง บนโต๊ะเขียนหนังสือมีอีกสาม
ว่างๆ จะจัดวางทำเป็นรูปครอบครัวมาให้ชมค่ะ

แต่ความจริงแล้ว ชอบตัวจริงมากกว่าตุ๊กตานะคะ 55555


นี่เป็นนางเอก(?) ของวิดีโอค่ะ เริ่มจะคิดว่าน้องหนามเป็นเพศชายซะแล้วล่ะ
โตวันโตคืน แข็งแรง น่ารัก กินเก่ง ขี้วีน
พี่สาวบอกว่าสิ่งที่ได้จากสัตว์เลี้ยงของเราก็คือ น้องหนามเป็นกบที่เกิดมาเพื่อทำให้คนเลิกกลัวกบค่ะ
แต่เราไม่ได้พูดแบบนั้นลงวิดีโอเลย เพราะนึกไม่ออกตอนถ่ายทำนั่นเอง
เลยได้แต่บอกว่าเป็นสัตว์สวยงาม เพื่อนเราบอกว่า ตรงไหนนะ?
เป็นสัตว์น่ารักเสมอ สำหรับเรา ^^


ส่วนนี่ก็.. อาหารแสนอร่อยของน้องหนามค่ะ
ปลาสอดเลี้ยงง่ายมากกกกก ตัวโตก็เร็วเหมือนกัน เลยเอามาเพาะเป็นอาหารให้ซะเลย
แต่รูปนี้สวยมากเลย ว่าไหมคะ?


แล้วก็ ขนมน่ารักๆ หวานๆที่กินตอนทำวิดีโอทั้งสองวันค่ะ
เป็นแหล่งพลังงาน ปลุกความสดชื่นที่ดี แต่ด้วยความที่หวานมาก กินไปซักสองชิ้นก็ต้องหยุดกินแล้ว
ตอนเด็กๆ เราชอบมากเลยนะคะ กินได้ทั้งวี่ทั้งวันเลย
พ่อเคยบอกด้วยว่าอาลัวไม่ใช้ขนมไทยแท้ๆ แต่ถูกทำที่ไทยมานานตั้งแต่สมัยก่อนโ้น้น
สีสวย หอมหวาน ดูน่าตาน่ารัก สมกับความหมายที่ว่าเสน่ห์ดึงดูดใจจริงๆค่ะ
ขอบคุณ >>> คุณเพื่อนที่ให้มาด้วย... แปลกใจที่เธอไม่ชอบขนมหวาน,,,

พูดถึงเธอแล้ว วันก่อนๆ ก็เป็นวันเกิดของเธอนี่นา
ได้ไปเยี่ยมที่ห้องซื้อขนมกับชอคโกแลตเย็นไปฝาก
ให้ของขวัญแฮนด์เมด กับสมัครบอร์ดต้องห้าม(?)ให้ เแล้วก็ลากออกไปกินซิสเลอร์


ที่นี่เงี๊ยบบบบบบบบ เงียบ เหมือนเหมาร้านทั้งร้านไว้เลยล่ะค่ะ
แต่ที่สาขาอื่นนี่แบบว่าครื้นเครงจริงๆึ ชนิดที่ว่าต้องรอคิวเข้าร้านนานด้วยแหละ
ต่างคนต่างความชอบ บางทีเค้าอาจจะไม่ชอบอาหารแบบนี้กันก็เป็นได้...



นี่คือสิ่งที่เรากินค่ะ 55555
สเต็ก 4 ชิ้นกับคนสามคน เป็นการกินที่น่ากลัวมาก เพราะทุกคนไปลุยสลัดบาร์กันรอบสองรอบ
ขอบคุณบัตรประจำตัวนักศึกษาที่ทำให้เราได้โค้กรีฟิลกันคนละแก้ว
เลยได้จ่ายแค่ค่าอาหารคนละสามร้อยกว่าๆ เท่านั้น
มันอบสุดที่รักยังชุ่มชื่น หอมอร่อยเหมือนเดิม,,,
น้องตุ้มตุ๊ยติดเยลลี่หัวใจ วันนั้นกินไปได้แค่สามถ้วยเอง (ปกติห้าถ้วย+ เชียวนะคะ!!)
กลับไปหาแม่เเดือนหน้าชวนไปกินอีกดีกว่าาาาา

เพื่อนของเราก็แก่ไล่ๆ กันมาอีกปีแล้ว
หวังว่าพวกเราจะเป็นผู้ใหญ่ที่มีความรับผิดชอบเพิ่มมากขึ้นตามอายุไปด้วย ฮ่าๆ

จะสิ้นเดือนแล้ว พอเดือนหน้าก็เปิดเทอม เรียนมหาวิทยาลัยปีสุดท้ายแล้วสิน๊าาา,,

=]