ลอยชาย(?)

เมื่อคืนฝนตกด้วยค่ะ แต่ไม่รู้สึกตัวเท่าไหร่เพราะนอนเร็วมาก

วันนี้ได้ไปสำรวจความเสียหายของพื้นที่โดยรอบหอพักและบริเวณใกล้เคียงจากฝนตกวันก่อนๆ
มีต้นไม้ล้มเยอะพอสมควร และเสาไฟฟ้าหลายต้นก็โดยแรงลมเอย แรงต้นไม้เอยโบกซะล้มครืนลงมาเหมือนกันค่ะ

ถนนทางหลักก็โดนปิดเพราะต้องทำความสะอาดพื้น จัดการกับเสาไฟฟ้าและต้นไม้ใหญ่ที่ถูกโค่น

แบบนี้หลายคนก็คงวุ่นวายเหมือนกัน เป็นกำลังใจให้นะคะ

วันนี้ (อีกรอบ) ไปเรียนวิชาเลือกเป็นชั่วโมงสุดท้ายค่ะ และไปส่งคลิปเจ้าปัญหา(?) ต้นเหตุที่ทำให้เราหัวเสีย ฮ่าๆ

แล้วก็เลิกเร็วผิดปกติ(?) เลยไปเดินซื้อปลามาให้หนามเตยกับเพื่อน
เสร็จจากนั้นเราก็ไปจิบชากินขนมปังกันที่ร้านๆหนึ่ง
เอิร์ลเกรย์ยังเยียวยาหัวใจและช่วยได้ดีมากเหมือนเคย
แล้วก็ไปกินอาหารญี่ปุ่นกัน วันนี้ก็ยังกินคัลเร่เหมือนเดิมค่ะ แต่เปลี่ยนจากคัตสึเป็นปลาไข่
คิดถึงเพื่อนคนที่ชอบกินปลาไข่จังเลย...

จะว่าไป เราเริ่มติดต่อกับเพื่อนทางอีเมลล์แล้วล่ะค่ะ
อาจจะดูเชยไปแล้วในสมัยนี้ แต่คิดว่ามันก็สะดวกดีเหมือนกัน
นึกอะไรออกก็พิมพ์ๆไป แล้วยังได้คิดทบทวนลำดับเหตุการณ์ก่อนพิมพ์ด้วย
อาจจะดีกว่าแชท ก็เป็นได้..

จะว่าไป วันนี้ก็คุยกับเพื่อนตอนจิบชาด้วยกันในหัวข้อ "...ก็เป็นได้" ด้วยแหละ
มีเพื่อนคนนึงเค้าบอกว่าไม่รู้ที่มา แต่พอบอกแล้วก็ อ๋อ ทันที
เค้าคนนี้คล้ายๆ มุกิ แ่ห่ง HTT จังเลย เราแอบจ้องหน้าเพื่อนคนนี้ทั้งวันเลยนะ
แต่ไม่ได้แนวน่ากลัวหรอก ฮ่าๆ

แล้วก็ไปร้านไอติมกับเค้กต่ออีก
ไอติมรสบลูเบอร์รี่ชีสเค้กของร้านนั้นอร่อยมากเลยค่ะ เดี๋ยวจะเอารูปลงวันหลัง

แล้ววันนี้ก็ได้พาหนามเตยไป meet and greet กับเพื่อนด้วย
ดีใจมากที่เพื่อนไม่กลัว รู้สึกว่าหนามเตยจะเป็นกบที่ช่วยให้คนเลิกกลัวกบล่ะมั้ง น่ารักจังเลย...

อ๋ออ วันนี้ได้ต้นไฮเดรนเยียมาด้วยแหละ ดีใจมาก..

เป็นวันสิ้นเดือนที่ลอยชายไปมาหลายที่มากเลยค่ะ
เหนื่อยเหมือนกัน แต่ก็สนุกดีนะคะ

แล้วเดือนหน้าจะเป็นยังไงบ้างนะ?

เผลอแป๊บเดียวเอง

ชื่อบล๊อควันนี้มาจากความคิดเมื่อครู่นี้ที่กำลังนึกชื่ออยู่ใันหัวก็ว๊าบขึ้นมาเลยค่ะ

เล่าเรื่องเมื่อวานซักหน่อย... ฝนตกแรงมาก หนักมาก ดูเหมือนพายุจะเข้าล่ะมั้งคะ
ด้วยทัศนียภาพของมหาวิทยาลัยของเรามีต้นไม้น้อยใหญ่มากมาย
ใบไม้ที่หมดอายุขัยรอวันร่วงหล่น อีกทั้งกิ่งไม้ที่อ่อนแอ และรากที่หยั่งไม่ลึกนักของต้นไม้
แรงลม แรงฝนที่ถาโถมลงมาใส่ ทำให้เช้าวันนี้ออกไปเจอใบไม้ กิ่งไม้ตกระเกะระกะไปหมด
เมื่อวานนี้มีต้นไม้ใหญ่หลายต้นล้มลงเลยล่ะค่ะ กีดขวางทางจราจร รถเดินไม่สะดวกอีกทั้งยังเป็นเวลาหลังเลิกงานด้วยแน่ะ
เราต้องเดินกลับหอพักเองซึ่งไกลมาก เพราะรถที่นั่งประจำไม่สามารถผ่านเข้าไปได้
เดินผ่านหน้าคณะฯเราเองมีสภาพรถติดให้เห็นด้วยทั้งๆที่ไม่ใช่ช่วงรับปริญญาหรืองานรับหมวกแท้ๆ
แปลกและดีเหมือนกัน ตรงที่เดินตากฝนจนเปียกไปหมด แต่ตื่นเช้ามาไม่เป็นหวัดเลย

หน้าร้อนแล้วมีพายุเข้า ฝนตก แบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะคะ ว่าไหม?

ผ่านมาไม่กี่วันมีเรื่องเกิดขึ้นเยอะแยะเลยค่ะ
ก่อนหน้านั้นไปสวนสัตว์มา..
เป็นการทัศนศึกษาของวิชาเลือกวิชาหนึ่ง ซึ่งก็ไม่ค่อยจะได้อะไร เพราะเวลาจำกัดมากจริงๆ
มีคำสั่งเป็นงานให้ทำ แต่สวนสัคว์ก็กว้างมากกกกก กว่าจะไปอีกที่ได้ก็ปาไปครึ่งชั่วโมง
วันนั้นแดดก็แรงมากด้วย บั่นทอนพลังชีวิตจริงๆเลยค่ะ

แต่ว่า... สนุกมากและมีความสุขแค่ 45 นาทีที่ไปขับรถกอล์ฟเล่นกับเพื่อน
เป็นช่วงอิสระที่สั้นมากๆ T[]T
แต่ก็พอจะเข้าใจอาจารย์นะคะ เพราะนักศึกษาเยอะมากกกก แต่อาจารย์(ผู้ดูแล) มีเพียงไม่กี่ท่านเอง

เราไปตามหาสมเสร็จ ฮิปโป ซาลามานเดอร์(ซึ่งที่นั่นไม่มีค่ะ) แล้วก็ยีราฟ
ที่สวนสัตว์โคราชส่วนมากจะมีสัตว์เท้ากีบเยอะค่ะ บางอย่างเราก็พึ่งรู้จักพึ่งเคยเห็นจากที่นี่แหละ

แต่ที่พูดมาทั้งหมดนั้น... สัตว์ที่ประทับใจที่สุดคือตัวนี้ค่ะ


ดูเค้าอาบแดดสบายใจมากเลย
แอบคาดหวัง(เป็นอย่างมาก) ตอนไปที่บ้านสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ ว่าจะมีคุณกบหลายชนิดรออยู่
แต่พอไปแล้ว ไม่มีเลยค่ะ เจอสองชนิดเอง ซึ่งก็รู้จักแล้วด้วย

ส่วนนี่เป็นวิวข้างทาง (ทันทีที่รู้สึกตัวว่าต้องถ่ายรูปบ้าง และหยิบกล้องมือถือมาแชะไว้ทัน)
ตอนนั่งรถชมกับเพื่อน


ตอนนั้นเราถ่ายวิดีโอกัน เป็นเรื่องเกี่ยวกับการตามหายีราฟค่ะ ตลกดีแต่ก็สนุกมากเลย

พูดถึงเรื่องวิดีโอ เราพึ่งทำวิดีโอเรื่องสัตว์เลี้ยงเสร็จทันส่งอาจารยฺพอดีค่ะ

ไม่เคยใช้โปรแกรมอะไรมากมายแบบนี้มาก่อน ได้เรียนรู้ค่อนข้างมาก ลองผิดลองถูกด้วยตัวเองทั้งหมด
อยากจะร้องไห้และทุบเนตบุ๊คทิ้งมาก เพราะทำอะไรก็ไม่ได้ ทำำผิดก็บ่อย ทำได้ซักหน่อยกดพลาดไปหายหมด ยิ่งหงุดหงิดมากขึ้นเรื่อยๆ
ใช้เวลาทำสองวันแน่ะ นานมากกับวิดีโอ 6.40 นาทีของเรา

แต่ก็คิดว่าตัวเองทำได้ดีแล้วล่ะค่ะ เย๊~

เพลงประกอบวิดีโอเราโจ๊ะมาก ถ้าเทียบกับของเพื่อนในกลุ่มอีกสองคน
ฮา..... บ่งบอกรสนิยมเจ้าของสัตว์เลี้ยงมากเลยค่ะ

ดีนะที่ส่งตอนใกล้หมดช่วงเรียน จะไม่ได้ไปเจอหน้าอาจารย์อีกแล้ว ถ้าต้องไปนั่งเีรียนอีกล่ะก็คงจะรู้สึกอายอาจารย์มากแหงเลย

เก็บภาพบรรยากาศในวิดีโอมาด้วยค่ะ


ชั้นวางบ้านน้องหนามค่ะ สีสวยใช้ได้เลยเน๊อะ
บนโต๊ะเหลือบๆไปจะเจอตุ๊กตากบเต้นได้ ชื่อของเค้าคือ อเล็กซานเดอร์ค่ะ ของขวัญตอนปีสองจากน้องรหัส
คนที่รู้ว่าเราชอบกบมีเยอะมาก ทำให้มีตุ๊กตากบมาปรากฎในห้องเราเต็มไปหมด
ที่เตียงนอนมีอีกสอง บนโต๊ะเขียนหนังสือมีอีกสาม
ว่างๆ จะจัดวางทำเป็นรูปครอบครัวมาให้ชมค่ะ

แต่ความจริงแล้ว ชอบตัวจริงมากกว่าตุ๊กตานะคะ 55555


นี่เป็นนางเอก(?) ของวิดีโอค่ะ เริ่มจะคิดว่าน้องหนามเป็นเพศชายซะแล้วล่ะ
โตวันโตคืน แข็งแรง น่ารัก กินเก่ง ขี้วีน
พี่สาวบอกว่าสิ่งที่ได้จากสัตว์เลี้ยงของเราก็คือ น้องหนามเป็นกบที่เกิดมาเพื่อทำให้คนเลิกกลัวกบค่ะ
แต่เราไม่ได้พูดแบบนั้นลงวิดีโอเลย เพราะนึกไม่ออกตอนถ่ายทำนั่นเอง
เลยได้แต่บอกว่าเป็นสัตว์สวยงาม เพื่อนเราบอกว่า ตรงไหนนะ?
เป็นสัตว์น่ารักเสมอ สำหรับเรา ^^


ส่วนนี่ก็.. อาหารแสนอร่อยของน้องหนามค่ะ
ปลาสอดเลี้ยงง่ายมากกกกก ตัวโตก็เร็วเหมือนกัน เลยเอามาเพาะเป็นอาหารให้ซะเลย
แต่รูปนี้สวยมากเลย ว่าไหมคะ?


แล้วก็ ขนมน่ารักๆ หวานๆที่กินตอนทำวิดีโอทั้งสองวันค่ะ
เป็นแหล่งพลังงาน ปลุกความสดชื่นที่ดี แต่ด้วยความที่หวานมาก กินไปซักสองชิ้นก็ต้องหยุดกินแล้ว
ตอนเด็กๆ เราชอบมากเลยนะคะ กินได้ทั้งวี่ทั้งวันเลย
พ่อเคยบอกด้วยว่าอาลัวไม่ใช้ขนมไทยแท้ๆ แต่ถูกทำที่ไทยมานานตั้งแต่สมัยก่อนโ้น้น
สีสวย หอมหวาน ดูน่าตาน่ารัก สมกับความหมายที่ว่าเสน่ห์ดึงดูดใจจริงๆค่ะ
ขอบคุณ >>> คุณเพื่อนที่ให้มาด้วย... แปลกใจที่เธอไม่ชอบขนมหวาน,,,

พูดถึงเธอแล้ว วันก่อนๆ ก็เป็นวันเกิดของเธอนี่นา
ได้ไปเยี่ยมที่ห้องซื้อขนมกับชอคโกแลตเย็นไปฝาก
ให้ของขวัญแฮนด์เมด กับสมัครบอร์ดต้องห้าม(?)ให้ เแล้วก็ลากออกไปกินซิสเลอร์


ที่นี่เงี๊ยบบบบบบบบ เงียบ เหมือนเหมาร้านทั้งร้านไว้เลยล่ะค่ะ
แต่ที่สาขาอื่นนี่แบบว่าครื้นเครงจริงๆึ ชนิดที่ว่าต้องรอคิวเข้าร้านนานด้วยแหละ
ต่างคนต่างความชอบ บางทีเค้าอาจจะไม่ชอบอาหารแบบนี้กันก็เป็นได้...



นี่คือสิ่งที่เรากินค่ะ 55555
สเต็ก 4 ชิ้นกับคนสามคน เป็นการกินที่น่ากลัวมาก เพราะทุกคนไปลุยสลัดบาร์กันรอบสองรอบ
ขอบคุณบัตรประจำตัวนักศึกษาที่ทำให้เราได้โค้กรีฟิลกันคนละแก้ว
เลยได้จ่ายแค่ค่าอาหารคนละสามร้อยกว่าๆ เท่านั้น
มันอบสุดที่รักยังชุ่มชื่น หอมอร่อยเหมือนเดิม,,,
น้องตุ้มตุ๊ยติดเยลลี่หัวใจ วันนั้นกินไปได้แค่สามถ้วยเอง (ปกติห้าถ้วย+ เชียวนะคะ!!)
กลับไปหาแม่เเดือนหน้าชวนไปกินอีกดีกว่าาาาา

เพื่อนของเราก็แก่ไล่ๆ กันมาอีกปีแล้ว
หวังว่าพวกเราจะเป็นผู้ใหญ่ที่มีความรับผิดชอบเพิ่มมากขึ้นตามอายุไปด้วย ฮ่าๆ

จะสิ้นเดือนแล้ว พอเดือนหน้าก็เปิดเทอม เรียนมหาวิทยาลัยปีสุดท้ายแล้วสิน๊าาา,,

=]

จัดมุมวางของใหม่!!

วันนี้เปลี่ยนมุมวางของในห้องใหม่ค่ะ
พวกชั้นวางหนังสือเอย โต๊ะวางไมโครเวฟเอย กล่องใส่ของสะสมเอย...
พอลองหยิบๆ ยกๆ ดูบ้าง รู้สึกว่าห้องเราก็ของเยอะเหมือนกันแฮะ ^^

หลังจากจัดวางของเสร็จแล้ว ห้องก็มีที่ว่างเพิ่มขึ้นเยอะกว่าเดิม
เป็นแบบนี้แล้ว เราสองคนก็เลยคุยกันว่า เพื่อนคนนึงที่มาห้องเราบ่อยๆ
ถ้าเค้ามาครั้งต่อไป ต้องพูดว่า " กลับมารักห้องนี้เหมือนเดิมแล้ว "  แน่เลย!!
เพราะก่อนหน้านี้เราสองคนจัดห้องเป็นเวอร์ชั่น "กั้นห้องย่อยเล็กๆด้วยชั้นวางของและเก้าอี้"
ทำให้ทางเดินในห้องเรามีเป็นล๊อคดีๆก็จริง
แต่เพื่อนคนนั้นเค้าบอกว่า "แบบนี้ถ้าเป็นเค้า ตื่นเช้าขึ้นมาต้องเดินชนกับอะไรซักอย่างแน่เลย"

ตอนนี้ก็รู้สึกว่า เอ๊ะ มันไม่ปลอดภัยสำหรับทุกคนสินะแบบนี้
คุยกันไปคุยกันมาก็เออออเข้าข้างตัวเองว่าเป็นห้องของเรา สบายใจเราอย่างเดียวก็น่าจะพอแล้วล่ะ

แต่อันที่จริงแล้ว ห้องเรามีเพื่อนมาเยี่ยมบ๊อยยย บ่อย
ทั้งแมลงแปลกๆ ผึ้ง แตน ต่อต่างก็ชอบมาทำรังที่หลังห้องบ้างล่ะ
บางทีรุกหนักก็เข้ามาขอใช้ไฟในห้องเฉยเลย
เราไม่ชอบแมลงพวกนี้เท่าไหร่ เพราะตอนเด็กมีประสบการณ์ที่แย่มากกับผึ้ง
ดูอัลบั้มรูป แม่ถ่ายภาพตอนที่เราร้องไห้ตอนโดนผึ้งต่อยมีเยอะมากๆเลย

พิษของแมลงพวกนี้ถ้าต่อยโดนคนที่แพ้ล่ะก็ทำให้ช็อกได้เลยนะคะ ทุกท่านโปรดระวังไว้ด้วยค่ะ

กลับมาเรื่องจัดห้องต่อ... แล้วเพราะเพื่อนคนนั้นแหละ ก็มาจัดการทำให้แมลงวงศ์ผึ้งออกไปจากห้องเรา
เพราะอย่างนั้นก็เลยดีใจและรู้สึกขอบคุณเพื่อนคนนั้นมาก

พอพูดถึงเรื่องจัดห้อง เราก็เลยนึกถึงเค้า
พอจัดห้องเสร็จแล้วก็เลยนึกถึงความรู้สึกของเค้า ถ้าเกิดมาเจอสภาพห้องใหม่ของเราจะเป็นยังไงนะ

เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ แล้วก็นึกออกตอนจะมาอัพบล๊อคก็คือเรื่องนี้ค่ะ
แต่เราเป็นคนที่ชอบตั้งชื่อก่อนค่อยเขียนเนื้อหา
ลองดูดีๆ ส่วนมากเนื้อหาและชื่อบล๊อค หรืองานเขียนอะไรก็ตามของเรามักจะไม่ค่อยสัมพันธ์กันเลย

>>> = =''

อากาศยังร้อนอยู่เลย แสงแดดเวลาออกไปนอกที่พักอาศัยช่างเป็นสิ่งที่โหดร้าย
แต่แดดออกแบบนี้ น้องหนามก็ได้อาบแดดสบายใจเฉิบ

สังเกตแล้วดูเหมือนว่าจะอ้วนขึ้นมาแล้วล่ะ แต่ก็นะ กินเก่งซะขนาดนี้
ขอให้แข็งแรงมากๆนะ จะเลี้ยงดูให้ดีที่สุดเลย!!!!

อ๋อ จะว่าไป ช่วงนี้กำลังดูอนิเมะเรื่อง hana-saku iroha ค่ะ
สนใจอยากจะดูเพราะเห็นภาพสวยดี สบายตา ผ่อนคลายดีเยี่ยม ดังนั้นเนื้อเรื่องจะเป็นแบบไหนก็ให้อภัย
แต่พอได้ดูแล้ว ความคิดก็เปลี่ยนไปเลยค่ะ
ตอนนี้คิดว่า hana-saku เป็นเรื่องที่ดีมากๆเลยนึงเลยล่ะ
ยังดูไม่ถึงไหนเพราะรีบไปทำอย่างอื่นก่อนก็จริง แต่ก็มีฉากประทับใจสุดๆแล้ว (ขนาดนั้น?)

เดิมทีชอบฉากสารภาพรักของทาเคโมโตะใน honey and clover ค่ะ

ตอนนี้ชอบฉากที่โอฮานะ นึกถึงโคจัง..

เป็นการจับมือไม่ให้หลงทางที่น่ารักมาก,,,

เป็นอนิเมะน่ารักๆ อีกเรื่องที่อยากแนะนำให้คนอื่นดูต่อจริงๆค่ะ

สีฟ้า?เรื่องที่ไม่ค่อยสังเกต..

เมื่อวานนี้ไปเรียนวิชาเลือกวิชานึงเป็นวันสุดท้ายแล้ว รู้สึกว่าดีใจมาก

แต่พอกลับมาแล้วก็มานั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย กลับรู้สึกว่าพลาดอะไรไปหลายอย่างเลยล่ะ...

มาวันนี้อากาศก็ยังร้อนเหมือนเดิมค่ะ ตอนเช้าออกไปส่งงานกับอาจารย์ต่างคณะ

จากนั้นก็ไปเจอน้องญาติ นั่งคุยกันแปบนึงแล้วก็แยกย้ายกัน

 รู้สึกว่าพวกเราเป็นพวกที่ใช้เวลาในการสื่อสารได้เร็วมาก คุยไปกันตั้งหลายเรื่อง

ตั้งแต่เรื่องประจำวันนี้ เรื่องดารา เรื่องเว็บบอร์ด เรื่องสัตว์เลี้ยง เรื่องสมาชิกในครอบครัว 

เรื่องความสวยความงาม เรื่องเรียนต่อ(ของคนอื่น) เรื่องถ่ายรูป.. (นึกออกแค่นี้เองค่ะจริงๆมีอีกเยอะ)

พอแยกกันแล้วมองดูนาฬิกาก็ตกใจนิดหน่อย เพราะใช้เวลาคุยกันไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำ 

ตลกดีเหมือนกันค่ะ

เมื่อวานตอนที่ไปเรียน นั่งพิจารณา "กระเป๋าดินสอ" ของเราเอง

รู้สึกว่าใช้ไปได้ยังไงสีฟ้าแปร๊ดแบบนี้ ดูไม่เข้ากับเราเลย

ใช้มาตั้งนานเป็นปีๆแล้วพึ่งจะมาสังเกตมันนี่แหละ

เคยถ่ายรูปไว้ตอนที่ไปกินเฟรนซ์ฟรายกับพี่สาว สีมันสดใสเกินกว่าเหตุจริงๆ

อ๋อ ใช่ วันนั้นเองได้ไปชิมพายไส้แฮมไข่ของแมคฯด้วย อร่อยมากค่ะ

ถึงกับซื้อมาไว้อุ่นกินที่ห้องด้วยแหน่ะ

นั่นไง... ทุกท่านเห็นเธอไหม น้องกระเป๋าดินสอสีฟ้าแปร๊ดหลบอยู่ข้างหลัง liar game = =''

ตรงนี้ที่ถ่ายรูปเป็นมุมข้างๆ เนตบุ๊คเราที่ชอบใช้วางของที่จะหยิบบ่อยๆเวลานั่งประจำตำแหน่งที่โต๊ะเขียนหนังสือ ไม่ว่าจะทำงานหรือดูอนิเมะก็ตาม 

หลายครั้งมักจะถูกวางด้วยของประเภทนี้...

แล้วก็แบบนี้..

ในรูปเป็นชอคโกแลตเหรียญยี่ห้อหนึ่งที่เรากินมาหลายปีแล้วค่ัะ ตั้งแต่ประถมละมั้งจนถึงปัจจุบัน

แต่ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ เราไม่่เคยรู้เลยว่ามันคือยี่ห้ออะไร แต่ซื้อที่ทอปบ้าง เซเว่นบ้างแห่งก็มี

จำได้แต่ลักษณะบรรจุภัณฑ์แบบนี้ จริงๆจะมีตาข่ายหุ้มก่อนอีกชั้น

รสของชอคโกแลตจะเข้มมาก ไม่เลี่ยน ไม่มัน ไม่เป็นไข เหมือนพวกที่ห่อสีทองๆ

เวลาฝากคนอื่นซื้อแล้วซื้อมาผิดก็จะรู้ทันที เพราะรสของมันต่างจากชอคโกเหรียญทั่วไปมากจริงๆ

ขอโทษด้วยนะที่เราจำยี่ห้อของเธอไม่ได้เลย = =''

นอกจากกระเป๋าดินสอแล้วเราคงมีอีกหลายเรื่องแน่ๆที่ไม่ค่อยสังเกต 

(และมันก็เป็นเรื่องใกล้ตัว แถมเกี่ยวข้องกับตัวเองชัดๆด้วย)

ตอนนี้ก็ฟังเพลงอนิเมะเรื่อง honey and clover วนอยู่สามเพลงตลอด

พอดีเลือกเก็บไว้เฉพาะเพลงที่เราชอบเท่านั้น

พูดถึง honey and clover แล้วนึกถึงอะไรบ้าง... สำหรับเราแล้วก็ประมาณนี้ล่ะ

เราฟังเพลงไหนบ้างเอามาแบ่งให้ฟังดีกว่า..

hachi-gatsu no serenade

sakana

hachimitsu

ดูเหมือนจะเป็นเพลงของอันแรกทั้งหมด อีกซีซั่นเราไม่ประทับใจเพลงไหนเลยจริงๆ

ส่วนตัวละครที่ชอบที่สุดในเรื่อง... ก็ต้องเป็น

เค้ามีส่วนดีมากๆที่เราประทับใจ แปลกมากเลยทั้งๆที่ตอนแรกเราชอบแว่นอีกคนนึง ฮ่าๆ

แต่แว่นสองคนนั้นก็ชวนจิ้นหลายอย่างเหมือนกันนะเนี่ยยยยย..

อากาศร้อน?

อากาศร้อนจริงๆแล้วหลังจากที่ฝนตกเมื่อหลายวันที่ผ่านมา
อากาศร้อนอย่างเดียวไม่พอ แต่ทำไมมดเยอะจังเลยนะ?


ตอบคำถามตัวเองได้ไม่ยากเท่าไหร่ เพราะที่ผ่านมานั่งประจำอยู่ที่หน้าจอคอมตลอด
แล้วอาหารเอย ขนมเอย เครื่องดื่มเอย ก็เอามากินอยู่แถวนี้ด้วยทั้งนั้น
ถ้าบอกว่ากินไม่หกเลยซักนิดคงจะเป็นการโกหกชัดๆเลยด้วย ฮ่าๆ


อยากให้มดไปก็คงต้องปรับเปลี่ยนนิสัยเรื่องเอาของกินมากินแถวหน้าคอม
แต่ก็ทำยาก = ='' งั้นก็คงต้องเป็นแบบนี้ต่อไปสินะ?


อากาศร้อนๆแบบนี้อยากไปอยู่ที่ไหนกันบ้าง??


สำหรับเรา อยากหลบไปอยู่ที่บ้านคุณป้าของโชค่ะ



จากเรื่อง Kari-gurashinoArietti ค่ะ เป็นอนิเมะภาพสวยๆ เนื้อหาปวดใจเล็กน้อย
สื่อสารผ่านตัวการ์ตูนน่ารักๆ สาระที่ได้นั้นมันเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่มากเลย
T T เหล่าคนตัวเล็กจงโชคดีนะ,,,



เห็นกระเป๋าแล้วหลายท่านอาจจะนึกออกว่ามาจากไหน
ของเราก็มีแบบนี้เลยหนึ่งใบ แต่สายเป็นสีน้ำเงิน สีเดียวกันกับตัวกระเป๋าเด๊ะๆ
ที่ชมรมเค-องเค้ามีแอร์แล้วสินะ ดังนั้นเลยนึกอยากจะไปสิงที่นั่นด้วย
ได้จิบชาของมุกิ ได้คุยกับน้องยุย ได้เจออาซึเนี้ยว มิโอะจัง ริทซึแล้วก็อาจารย์ซาวะจัง

นี่เราอายุเท่าไหร่แล้วเนี่ยมาพูดถึงเรื่องแบบนี้อยู่ได้ = =''



ดูอนิเมะมากไปก็ไม่ดี เพราะจะทำให้เพ้อเจ้อแบบเรานี่แหละ
แต่ก็ไม่ได้เป็นพิษเป็นภัยกับใครนะ ^^

ค้นหาความชอบของตัวเองบางทีก็ไม่ได้ง่ายเลย..

ชื่อเอนทรีบล๊อควันนี้ยาวเกินไปไหมเนี่ย = =''

เอาเถอะ เพราะว่าคิดชื่อเรื่อง หัวข้อ หรือคำขึ้นต้นของอะไรซักอย่างสำหรับเราแล้วมันเป็นสิ่งที่ทำยากมาก

วันนี้จะพูดถึงซีีรีย์เกาหลีที่ดูจบเมื่อกี๊นี้เอง

เป็นซีรีย์เกาหลีที่ดูเรื่องแรกของปีนี้ ไม่ได้ดูเกาหลีเลยมานานเป็นปีๆแล้ว

เรื่องล่าสุดที่ดูรู้สึกว่าจะเป็น dream high ที่ซูจีแสดงนี่แหละ ฮือออ นานเกินไปแล้ว

เพราะมาหลงซีรีย์ญี่ปุ่นแทน และเหล่าอนิเมะต่างๆ นั่นเองงงงงงงง,,

วกกลับมาเรื่องซีรีย์ที่ดูกันต่อ... เรื่องที่ดูคือเรื่อง shut up flower boyband ค่ะ

เจตนาที่หยิบมาดูทีแรกไม่ค่อยจะบริสุทธิ์ใจนัก เพราะว่าเห็นรูปโปรโมทเป็นแนวร็อคๆ

นั่นไม่ใช่ประเด็นเท่าไหร่ เพราะเราสนใจอยากจะหาความวายจากเรื่องนี้ต่างหาก (ขอโทษนะคะคนเขียนบท ขอโทษนะคะนักแสดงทุกท่าน)

ต่อไปจะสปอยด์อาจจะเยอะมาก ใครไม่ต้องการจะรู้ก่อนโปรดระวังด้วยค่ะ

shut up flower boyband... เป็นเรื่องเกี่ยวกับวงดนตรีร็อคของเหล่าเด็กหนุ่มมัธยมวัยคึกคะนอง Eye Candy คือชื่อวง มีสมาชิกทั้งหมด 6 คน ประกอบไปด้วย หัวหน้าวงและนักร้องนำ Joo Byung Hee, กีต้าร์สองคน Kwon Ji Hyuk กับ Lee Hyun Soo, มือกลอง Jang Do Il, คีย์บอร์ด Seo Kyung Jong และเบส Kim Ha Jin

พวกเค้าสนุกกับการเล่นดนตรี เกเรเสเพลบ้างตามประสาเด็กผู้ชาย(แบดบอย) จู่ๆ โรงเรียนของพวกเค้ากำลังจะปิด ทั้งหกหนุ่มเลต้องย้ายไปที่โรงเรียนจุงแซงที่ที่เต็มไปด้วยเด็กนักเรียนไฮโซ เรื่องราววุ่นวายต่างๆก็ได้เกิดขึ้นหลังจากนั้น...

นอกเรื่องก่อนซักนิด พอเริ่มดูก็เริ่มแน่ใจเลยว่าเราไม่คุ้นหน้านักแสดงคนไหนบ้างเลยในเรื่อง T[]T สงสัยว่าจะห่างหายไปนานไม่ทันที่จะได้ทำความรู้จักกับนักแสดงหน้าใหม่บ้างเลย เราเป็นคนที่ดูเกาหลีสมัยจวนจีฮุน ซงเฮเคียว ซนเยจินล่ะนะ = =''

แต่ถึงทุกคนจะดูหน้าใหม่ แต่ก็แสดงได้ดีมาก ประทับใจสุดๆ และทุกคนก็เหมาะกับบทบาทที่แสดงมากๆ

ก่อนที่จะย้ายโรงเรียน บยองฮีกำลังจะแต่งเพลงใหม่ให้กับ eye candy และเค้าก็มองหา"แรงบันดาลใจ" ของเพลง (ผู้หญิง) วันที่กำลังไปซื้อกลองกับเพื่อนๆ บยองฮีก็ได้พบกับอิมซูอาที่ร้านขายเครื่องดนตรี และตกหลุมรักเธอทันที แต่ก็ต้องคลาดสายตาไปเพราะเพื่อนมาตาม เหมือนจะพลาดไป แต่บยองฮีก็ยังมุ่งมั่นที่จะหา "แรงบันดาลใจ" ใ้ห้ได้ หญิงสาวคนแรกที่ข้ามถนนมาจะเป็น "แรงบันดาลใจ" ที่ว่า กำลังลุ้นอยู่นานอิมซูอาก็บังเอิญข้ามมาแถมยังสะดุดล้มโดยมีจิฮยอคช่วยประคองเธอ ถึงจะยังไม่ได้คุยกันอีกเหมือนเดิมแต่วันที่ไปโรงเรียนวันแรกบยองฮีก็เจอเธอจนได้

ตอนแรกบยองฮีไม่อยากไปโรงเรียนแล้ว แต่พอเจอ "แรงบันดาลใจ" ของเค้า ก็ทำให้เปลี่ยนใจทันที แล้วหกหนุ่มก็ช่วยกันหาเงินซื้อเครื่องแบบที่น่าจะแพงเอาการ ทั้งเล่นพูลหาเงิน หลีสาวที่ร้านทำผม ทำงานพาร์ทไทม์ ท่าทางสนุกดีและดูทุกคนมีความสุข

จุดเริ่มต้นจากการดวลดนตรีเพื่อแย่งห้องซ้อมกับ Strawberry fields วงดนตรีเจ้าถิ่น เป็นการเริ่มต้นความบาดหมางของเด็กโรงเรียนไฮโซและกลุ่มเด็กใหม่

eye candy ในสายตาคนอื่นๆเป็นเหมือนกลุ่มเด็กเกเรทั่วไป ชอบมีเรื่องชกต่อย เสียงดัง ชอบแหกกฎ

เหมือนพวกเค้าจะเข้ากับคนในโรงเรียนไม่ได้เลย เด็กส่วนมากก็ทำเหมือนรังเกียจพวกเค้ากันยกใหญ่

เหมือนจะเป็นซีรีย์แนวความรักใสๆของวัยรุ่น แต่เรื่องนี้ไม่ใช่ทั้งหมด ฉากโรแมนติก หวานชื่น โลกสดใสหาได้น้อยมาก ค่อนไปทางดราม่าเครียดๆ เยอะกว่า หลังจากที่ต้องเสียเพื่อน eye candy ก็ต้องมาเผชิญกับการเตรียมตัวแสดงใน rock festival เวทีที่เป็นความฝันของบยองฮี เป็นสิ่งที่เพื่อนทิ้งไว้ให้ สมาชิกที่เหลือจึงต้องเดินหน้าต่อและทำให้ดีที่สุดด้วยเหตุผลที่ว่า "ทำเพื่อบยองฮี" ค่อนข้างจะเห็นชัดเจนเลยว่าพวกนี้เค้ารักเพื่อนมาก ทำได้ทุกอย่างเพื่อเพื่อนเลยจริงๆ แล้วจิฮยอคก็ถูกเลือกเป็นหัวหน้าวงและร้องนำแทนบยองฮี เหตุผลที่เพื่อนเลือกก็เพราะความบ้าของเค้า จริงๆแล้วจิฮยอคนั่นแหละเป็นคนที่มีความรับผิดชอบและคอยผลักดันเพื่อนคนอื่นอยู่เสมอ (เป็นคนที่เยี่ยมมากจริงๆค่ะ)

ยิ่งมาเห็นความแตกต่างของคนที่อยู่บ้านดาดฟ้าเหมือนกัน เพื่อนบ้านของจิฮยอคคือ อิมซูอา แรงบันดาลใจของบยองฮีนั่นเอง เธอเป็นคนมีฐานะมาก่อนแต่พ่อมีปัญหาด้านการเงินทำให้ลูกสาวคนเดียวต้องมาอยู่บ้านแบบนี้และไหนจะต้องทำพาร์ทไทม์หาเงินใช้เอง ซูอาไม่กล้าบอกเพื่อนเรื่องสถานะของเธอในตอนนี้เพราะรู้ว่าถ้าทุกคนรู้จะไม่ยอมรับเธออีกต่อไป ทุกอย่างจะเปลี่ยนไป เธอน่าจะกลัวอย่างนั้น พอได้รู้ว่าจิฮยอคเป็นเพื่อนบ้านของเธอก็เลยต้องขอให้ช่วยปิดบัง และเพราะมีแต่จิฮยอคเท่านั้นที่รู้เรื่อง เค้าเลยพยายามช่วยเหลือเธอมากมายจนชอบเธอซะงั้น

วันดวลดนตรีระหว่าง strawberry fields กับ eye candy เป็นวันที่ทั่วทั้งโรงเรียนรู้เรื่องพ่อของซูอาล้มละลาย

(สื่อออนไลน์นี่น่ากลัวมากค่ะ = ='')

จิฮยอคขอโทษเพื่อน แต่บอกไม่ตรงกับใจตัวเองเลยเรื่องเหตุผลที่ช่วยเหลือซูอา พ่อพระเอกเค้าก็พยายามปิดเรื่องหัวใจของตัวเองเกือบทั้งเรื่องเลยค่ะ แอบน้อยใจ แอบหึงอยู่คนเดียว น่าสงสารมาก 5555

แต่นางเอกกับพระเอกก็ไม่ใช่แนวพ่อแง่แม่งอนเลย เราชอบมาก!!! พอมีอะไรก็ถาม ก็คุยกันตรงๆ เวลาที่ต้องรอก็รอได้ รักษาสัญญา ช่วยเหลือกันเหมือนเดิมแม้ตอนที่พระเอกเริ่มจะมีชื่อเสียงแล้วก็ตาม

ฉากน่ารักของพระเอกนางเอกโผล่มาทีละนิดทีละหน่อย แต่ก็น่ารักทุกฉากค่ะ

eye candy เริ่มจากเป็นวงที่เล่นกันสนุกๆ ต่อมาพอเข้าประกวดเวทีแรก ความสามารถและมิตรภาพของพวกเค้าก็ออกสู่สายตาประชาโลก ทางค่ายเพลงก็เลยสนใจจับไปเซ็นสัญญา ปัญหาเรื่องการปรับตัว ความอาร์ตของเด็กพวกนี้ก็มีมาเรื่อยๆ ทำให้ทางค่ายต้องปวดหัวอยู่ตลอด

ไม่ว่าปัญหาอะไรพวกเค้าก็ผ่านไปได้ ที่เป็นปัญหาใหญ่จริงๆก็คือเรื่องภายในวงนั่นแหละ เริ่มจากจิฮยอคที่ไม่เล่าเรื่องซูอาให้เพื่อนฟังตรงๆ ฮยอนซูที่ไม่เคยเล่าปัญหาของตัวเองให้เพื่อนฟัง (แต่จิฮยอคเค้ารู้เองและพยายามช่วยด้วย---- เป็นคนที่เยี่ยมมาก 2) แล้วไหนจะเรื่องผู้หญิงอีก ทำให้ความสัมพันธ์ของหนุ่มๆ eye candy ต้องสั่นคลอน ถึงขั้นแยกวงและยุบวงกันเลย... สาเหตุของเรื่องนี้ก็เฉลยในตอนท้าย รู้แล้วแบบว่า.. จิฮยอคเป็นคนที่เยี่ยมมาก 3!

เพราะความที่เป็นคนโดดเดี่ยว ทำให้เค้าหลงรักซูอาด้วยเหตุผลทำนองนี้ และทำให้เค้าเป็นเพื่อนที่สนิทมากๆกับบยองฮี จนทำให้ฮยอนซูมีปมในใจมาตลอดว่าทำไมเลิกไปบ้านเค้าล่ะ? (สองคนนี้เค้าเคยสนิทกันมากแต่ก่อน ชนิดที่ว่าน้องสาวของฮยอนซูถามถึงจิฮยอคอยู่เสมอเลยค่ะ--- เป็นคนที่เยี่ยมมาก 4)

เรื่องมิตรภาพระหว่างเพื่อน มิตรภาพของลูกผู้ชายในเรื่องนี้ก็นำเสนออีกแง่มุมนึงค่ะ ดูแน่นแฟ้นดีแต่ก็เปราะบางเพราะไม่เปิดอกคุยกันแบบลูกผู้หญิง (5555) จริงนะคะ ในตอนท้ายที่ฮยอนซูไปบ้านจิฮยอคแล้วก็ทำแบบนี้เรื่องทุกอย่างก็เคลียร์เลย

แต่ที่เป็นความจริงเสมอก็คือเด็กดื้อยังไงก็เป็นเด็กดื้ออยู่ดี 5555

อาจจะเกเรไปนิด เสเพลไปหน่อย ชิลวาโปรดให้อภัย ^^

ส่วนนี่คือ มิตรภาพของหนุ่มๆ eye candy อีกมุมนึงที่เรามองค่ะ !!!!!!!

ชอบสองคนนี้ที่สุด เยี่ยมมากกกก

ดูซีรีย์เกาหลีเรื่องนี้จบแล้วรู้สึกว่าประทับใจมาก รู้สึกดีที่เป็นเรื่องแรกที่เราเลือกมาดูของปีนี้เลยทีเดียว

นอกจากจะได้ชมโมเม้นวายสมใจ ได้เจอนักแสดงหน้าใหม่ที่แสดงเก่ง ได้แนวคิดจากเรื่องที่ว่า 'หุบปากแล้ววิ่งไปซะ" ได้เพลงมาฟังเพิ่ม และยังได้รู้จักโจ โบอา เธอคนนี้น่ารักมาก ต่อไปจะติดตามผลงานของเธอดีกว่า ฮ่าๆ

ได้ชมฉากสวยๆ มุมกล้องแปลกๆ และฉากโรงแมนติกที่ดูธรรมดาแต่ไม่ธรรมดาเลย เพราะดูแล้วให้ความรู้สึกว่ามันอิ่มอกอิ่มใจดีมากค่ะ พระเอกอาจจะซึน(?) หรืือยังไงก็ไม่รู้ แต่ผู้ชายแบบนี้ก็น่ารักดีเหมือนกัน

แคปรูปเก็บไว้เยอะมาก เลือกรูปมาลงบล๊อคนี่ก็ตัดสินใจลำบากพอสมควรเลยค่ะ ชอบหลายรูป ฮิๆ

หลังจากนี้ก็คงจะไปดูญี่ปุ่นอีกเหมือนเดิม ส่วนซีรีย์เกาหลีไม่รู้ว่ามีเรื่องไหนน่าสนใจอีก ส่วนมากเราพิจารณาจากรูปโปรโมทของซีรีย์ค่ะ = ='' เพราะหลังๆมานักแสดงหน้าไม่คุ้นเยอะมากๆ ไม่ชอบดูตามคำบอกเล่าของคนอื่น (ยกเว้นมีคนมาสปอยด์แล้วพูดคีย์เวิร์ดที่น่าดึงดูดก็จะหามาดูเองโดยอัตโนมัติ 555) หรือว่าดูเพราะความนิยม รู้สึก(เองรึเปล่า)ว่าเรื่องนี้ไม่ค่อยมีคนพูดถึงมากเท่าไหร่ หรืออาจจะมีแต่เราไม่รู้ก็เป็นไปได้

ใครยังไม่ดูแล้วผ่านมาเจอเอนทรี่นี้ ได้โปรดไปหามาดูบ้างนะคะ ของเค้าดีจริงๆค่ะ

=]

จับผิดตัวเอง 1

ฝนหยุดตกแล้ว อากาศเริ่มกลับมาร้อนอีกครั้ง

แต่วันนี้ท่ามกลางอากาศร้อนๆ ก็หลบอยู่ในหลังคาตึกเรียนต่างคณะ

และสอบมิดเทอมวิชาเลือกซะด้วย...

พร้อมกันนั้นกำหนดการสอบไฟนอลวิชาที่ว่านี้ก็เป็นอาทิตย์หน้าด้วยแหละ

ตอนนี้พักเรื่องวิชาเลือกวิชาเรียนไว้ก่อน

กำลังจะเข้าสู่ช่วงวันหยุด(เกือบ)ยาว ประจำหน้าร้อนแล้ว

หมายความว่าเวลาว่างก็อาจจะมีมากขึ้นนะสินะ...

ทำเป็นพูดไป... ถึงแม้จะอยู่ระหว่างเรียนก็หาว่างให้ตัวเองได้อยู่แล้วนี่

ยกตัวอย่าง..

เวลาว่างในช่วงที่ผ่านมาทั้งหมด เราทุ่มให้กับการดูอนิเมะและชมซีรีย์อย่างเต็มที่เลย

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร พอได้นั่งดูเมื่อไหร่ ก็ลืมไปเลยว่ามีอะไรอย่างอื่นที่ต้องทำ(รึเปล่า?)

เราไม่ได้ดูผ่านตาไปเฉยๆหรอก บางเรื่องพอดูไปเจอจุดที่ชอบมากๆก็ดูซ้ำๆมันอีกตั้งหลายรอบ

นี่ถ้าดูจากแผ่น แผ่นคงจะเสียไปแล้วล่ะ

หนึ่งเรื่องที่ดูก็คิดว่าใช้เวลาดูนานกว่าเวลาปกติที่ซีรีย์/อนิเมะหนึ่งเรื่องควรจะจบ

ลองนึกๆดูแล้ว เวลาที่ดูอะไรซักอย่างเรามักจะมีพฤติกรรมเหล่านี้เสมอ...

คิดว่าหลายๆท่านก็คงจะเป็นเหมือนกัน

- ไม่ค่อยนิยมคู่หลัก(พระ-นาง)ของเรื่อง

ไม่เกี่ยวกับนักแสดง น่าจะเกี่ยวกับบทมากกว่าล่ะมั้งแบบนี้

พระรองหลายเรื่องก็เป็นที่นิยมมากกว่าพระเอก (ด้วยนิสัย/หน้าตา/ความรู้สึกดีต่อนางเอก)

ข้างบนจาก paradise kiss live action ชอบตอนเริ่มเรื่องมาก ที่เล่าถึงชีวิตในโรงเรียนของนางเอก

รวมทั้งการแอบชอบฮิโรยูกิ >///< รู้สึกว่าน่ารักดี ดูแล้วสดใส

ตอนที่บอกว่าลองกล้องมือถือใหม่นั่นก็น่ารัก มาถ่ายรูปคู่กันอีกก็น่ารัก เหตุผลเท่านี้แหละก็เลยชอบคู่นี้

แม้จะรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ T[ ]T ...

นอกจากนี้คู่อื่นๆที่เคยชอบก็มีเหตุผลประมาณนี้แหละมั้ง แต่พูดถึงเฉพาะเรื่องนี้เพราะเป็นเรื่องล่าสุดที่ดูค่ะ

- เริ่มต้นดูบางเรื่องก็เพราะนักแสดง ทั้งๆที่ดูไปก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ก็ยังดูไปจนจบ..

ยกตัวอย่างเรื่องนี้ ไม่ใช่ว่าไม่ดีอะไร สาระก็พอจะมี

แต่รู้สึกแบบหัวข้อจริงๆค่ะ...

- เจอฉากประทับใจแล้วเกิดความรู้สึกว่า.. อยากให้เกิดขึ้นในชีวิตจริงบ้าง...

ที่นึกถึงล่าสุดคงจะเป็น nagareboshi ค่ะ ตอนที่นางเอกจะย้อมสีผมให้เข้มขึ้นก่อนไปพบแพทย์ที่โรงพยาบาลกับพระเอก

ดูฉากนี้อยู่หลายรอบเลยเพราะชอบมากจริงๆ พอดูซีรีย์เรื่องนี้ไปจนจบแล้วก็มีความประทับใจอะไรต่อมิอะไรเพิ่มอีกเยอะเลย

พอ ep ต่อๆไป ผมของอายะสีก็เริ่มจางลงบ้าง ก็เค้าซื้อน้ำยามาจากซุปเปอร์มาเกตและเอามาทำเองด้วยนี่นา อาจจะไม่ติดทนเท่ากับทำที่ร้าน

แต่มีช่างผมส่วนตัวแบบนี้ก็ดีกว่าเป็นไหนๆ ชีวิตจริงเรามีแต่ไปเป็นช่างผมให้คนอื่นซะมากกว่า

แถมยังตรงข้ามกับพระเอก คือไปช่วยทำให้สีผมของคนอื่นจางลงค่ะ 5555

- หาคู่วายไปเรื่อยระหว่างดูอนิเมะ!!!

ทั้งยาโอยและยูริชอบหมด

ตอนนี้ถึงจะดูshiki จบมาพักนึงก็ยังไม่เลิกปลื้มคู่นี้เลยค่ะ

เพราะนานๆทีจะเจอพระเอกแอบซึน 555 แล้วก็ยังมีดนตรีประกอบฉากระลึกเหตุการณ์ที่แสนจะจงใจ

หลังจากนั้นก็แอบไปหาข้อมูลเพิ่มเติม ดูเหมือนว่าคู่นี้ก็เป็นที่นิยมของหลายท่านที่ชมshiki ฮ่าๆ

ก็น่ารักจริงๆนี่นา

- ดูซีรีย์เรื่องเดิมปีละครั้งสองครั้ง ฉากที่ชอบก็ยังไม่เปลี่ยน..

นั่นคือ gokusen2 หนึ่งในซีรีย์ที่(ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม)ต้องดูทุกปีของเรา

ชอบฉากแรกพบของอาจารย์ยามากุจิกับburberry sama (หรือ burberry kun บางสำนัก)

ดูกี่รอบๆก็ชอบฉากนี้เหมือนเดิม เป็นซีรีย์อีกเรื่องที่ดูเว่อร์แต่ก็น่ารัก

เพราะอย่างนี้ก็เลยชอบอีกแล้ว ฮ่าๆ

สรุปว่าชอบอะไรก็เพราะว่าน่ารักสินะ - จับผิดตัวเอง 1

moe moe kyun!:3 - จาก K-ON ค่ะ

แนะนำคุณน้องที่อุปการะ(?)

วันนี้ฝนตกอีกแล้วค่ะ ไม่มีดวงอาทิตย์ออกมาส่องแสงให้เห็นเลย

ฟ้าก็ครึ้มมากๆ และฝนตกมาแล้วเป็นเวลาประมาณ 5ชั่วโมง+

คงเป็นสิ่งที่ดีสำหรับคนที่ไม่ได้ออกนอกบริเวณที่อยู่อาศัย ไม่ต้องออกไปทำงาน นอนหลับสบายนักแล

หรือว่าจะนั่งเล่นเฉยๆ ทำงานอดิเรก ดูหนัง ฟังเพลงแบบเราก็คิดว่าวิเศษจริงๆ อากาศแบบนี้

ส่วนท่านที่ต้องออกจากที่พักอาศัย จะไปทำงานบ้าง หรือออกไปเที่ยวเล่นบ้าง ฝนตกแบบนี้คงไม่สนุกเท่าไหร่

ที่ห้องมีสิ่งมีชีวิตที่น่าสงสารเหมือนกันเวลาที่ฝนตกแบบนี้ ขนาดได้อยู่ในที่ร่มแท้ๆ

เพราะว่าคุณน้องกบของเราไม่ได้ตากแดดหลังอาหารมื้อใหญ่มาสองวันแล้ว

อยากออกไปกินกีวีพาเฟ่หวานฉ่ำอีกจัง ติดที่ฝนตกนี่แหละ

ได้โปรดรอก่อนนะจ๊ะ ออกไปได้ตอนไหนจะรีบไปชิมเธอทันทีเลย,,

เหมือนเราจะชอบสีเขียวเลย ฮ่าๆ แต่จริงๆแล้วไม่ใช่ แต่ก็ไม่ได้เกลียดนะ

อาหารที่เป็นสีเขียว ทั้งผัก ผลไม้ ขนมปัง ไอติม ลูกอม ที่เป็นสีเขียว ส่วนใหญ่แล้วอร่อยทั้งนั้น

สัตวืเลี้ยงที่เป็นสีเขียวก็น่ารัก เช่น คุณน้องกบของเรา

แนะนำตัวหน่อยดีกว่า,,,

น้องกบของเราชื่อ "น้องหนามเตย" ไม่ทราบเพศเพราะดูยังไม่ได้ค่ะ

คิดว่าน่าจะเป็นออนาต้าผสมเองในเมืองไทยนี่แหละมั้ง

ที่มาของชื่อมาจากผิวที่เป็นหนามๆ กับสีเขียวแซมหน่อยๆ รวมกันเลยออกมาเป็น "หนามเตย"

น่ารักใช่ไหมล่ะ...

วันทั้งวันของหนามเตยก็ไม่มีกิจกรรมอะไรมาก

เธอจะอยู่นิ่งๆ นั่งทำคางพองๆกับทำตาแป๋วแหววจ้องเรากลับมา

อาหารตอนนี้กินปลาเล็กได้ทุกชนิดเลย ครั้งละ 2ตัว+ ประมาณสามวันจะกินมื้อนึง

ตอนเย็นบางวันก็จะฝึกว่ายน้ำอุ่นอยู่ในห้องบ้าง

เวลาที่ขับถ่ายแล้วเปื้อนพื้นที่อยู่อาศัยส่วนที่เป็นน้ำ เธอจะไม่ลงน้ำเลยจนกว่าจะได้รับการทำความสะอาด

เป็นกบที่น่ารักจริงๆ ค่ะ,,

เพราะว่าเราแพ้ฝุ่น แพ้เกสรดอกไม้ แพ้อาหารทะเล

และแพ้ขนสัตว์ด้วยนี่แหละเลยชอบพวกครึ่งบกครึ่งน้ำและสัตว์เลื้อยคลานมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว

คิดว่าเค้าน่ารักดีและไม่ทำให้เราจาม ฮ่าๆ

ก็เป็นเรื่องของความชอบส่วนบุคคล ก็เลยไม่ผิดไม่ได้สร้างปัญหาให้ใคร

แต่เราเคยเจอที่ไม่ชอบเราเพราะเราชอบอะไรแบบนี้ด้วย ก็ปล่อยเค้าไป,,,,,

อ๋อ วันนี้เพื่อนเราไปจีนแล้ว เค้าไปเเลกเปลี่ยนและฝึกประสบการณ์ที่โรงพยาบาลที่นั่น

วันก่อนเลยได้ไปเลี้ยงกัน นัดคุยกันหลายๆเรื่อง บางเรื่องก็โอเค หลายอย่างที่ไม่โอเคก็มี หุหุ

เป็นวันที่กลับดึกที่สุดในประวัติศาสตร์ช่วงอายุ 2x ของเราเลยมั้ง

พูดแบบนี้เหมือนไปร้านอะไรแบบผู้ใหญ่เลยเน๊อะ ฮ่าๆ

แต่ไม่ใช่เลย ร้านสุดท้ายที่ไปนั่งเพลินๆกันคือ ร้านเค้กร้านนึงค่ะ

เด็ก(?) ผู้หญิงก็ต้องชอบของหวานล่ะนะ แต่คิดว่าเค้กร้านนี้ก็หวานเกินไปหน่อย

เวลาที่ผู้หญิงคุยเก่งอยู่ด้วยกัน คิดว่าใครจะเป็นคนฟัง ฮ่าๆ

ก็ต้องฟังกันเองนั่นแหละ ถึงแม้จะคุยเก่งแต่บางเรื่องที่ไม่รู้ก็มี ช่วงนั้นแหละที่จะได้เป็นผู้ฟัง

ก็สนุกดีนะ

ขอให้สองคนโชคดี เดินทางปลอดภัย เที่ยว+ฝึกงานที่จีนให้สนุก

พูดถึงเรื่่องผู้หญิง นึกได้ว่าตอนนี้ไปหลงรักสาว 2dคนนึงเข้าให้

เธอคือ makise kurisu ค่ะ เป็นตัวเอกคนนึงจากอนิเมะเรื่อง stein gate

ปกติไม่ค่อยชอบสาวซึน เพราะไม่ค่อยโมเอะ(แต่น่าแกล้ง) พอมาเจอคริสคุงเข้าให้แบบว่า หลงรัก!!

ชอบเวลาทำหน้าเหงาๆ เหม่อๆ กำลังใช้ความคิด และมองพระเอก ฮ่าๆ

ดูเป็นผู้หญิงเก่งที่อบอุ่นแบบแปลกๆคนนึง

และคริสคุงนี่อาซามิ อิมาอิพากย์เสียงด้วย ยิ่งชอบไปใหญ่ >________<

พูดถึง stein gate ซักนิด หลายคนอาจจะเคยดูกันบ้างแล้ว

หรือว่าท่านใดยังไม่เคยดูก็ลองหามาดูก็ดีค่ะ เพราะเป็นอนิเมะอีกเรื่องที่สนุกและจบได้ประทับใจดี (สำหรับเรา)

แนวนี้จริงๆแล้วเราไม่ชอบดูเท่าไหร่ แต่ที่หยิบมาดูเพราะไปเห็นรูปตุ๊กตาอูป้าของมายูริเลยหามาดู

แต่ดูไปแล้วก็หลงรักคริสซะได้ = ='' เรื่องนี้มีสาวแว่นด้วยนะ หุหุหุหุหุหุ

พระเอกชื่อโอคาเบะ ดูมาประมาณใกล้จบมั้งถึงเรียกถูก ก่อนหน้านั้นเรียก อาเบะตลอดเลย ฮ่าๆ

ตอนที่ 1-6 สำหรับเราแล้วคิดว่าน่าเบื่อมาก ใช้เวลาดูตั้งสองวัน เพราะรู้สึกเบื่อ

แต่วันที่สองดูจบตอนที่หกแล้วก็ดูต่อรวดจนจบเลยค่ะ มันน่าติดตามขนาดนั้นเลยนะ!!!!!

*คริส = คุริซุ เราชินที่จะเรียกว่าคริสละนะ

หลุดออกมาจากเรื่องน้องกบซะไกลเลย

ไปก่อนดีกว่า

=]